Van Satara naar Crocodile Bridge

Vandaag ging de wekker uitzonderlijk vroeg af om 03.30 uur .. er stond een game drive op het programma.

Toen we aan de receptie kwamen, stond een gammel safari busje ons op te wachten. We waren met een tiental personen die op "jacht" gingen op grof wild. Onze pseudo gids/chauffeur had vermoedelijk ook last van het  vroege uur. In slowmotion vervulde ze de formaliteiten en gingen we op stap. Het was nog pikdonker. Met een zaklamp konden we het wild spotten of in ieder geval proberen.

Het was zeer rustig op "wild" gebied, buiten een verschrikte jakhals, enkele gnoes en een paar impala's viel er niet veel te spotten. Het gerammel van het busje zal er ook niet veel deugd aan gedaan hebben. Zo een lawaai zou zelfs een dove olifant nog wegjagen.

Na een uurtje begon het licht te worden, we werden echter niet ontvangen op een mooie zonsopgang maar op een motregen.

Plots zagen we toch een hyena op de baan lopen. Voor de rest bleven we op onze honger zitten en reden we na een dikke drie uur terug binnen in het kamp. Ja,het is geen dierentuin en onvoorspelbaar wat er te zien zal zijn. 

Eerst een ontbijtje, inpakken en zelf de baan op richting Lower Sabie. We verkozen om niet de meest bereden wegen te volgen maar sloegen af op een alternatieve route. Even later werden we getrakteerd op een grote kudde olifanten die rustig maar toch elegant de baan overstaken. Het blijft echt fascinerend. Aan een riviertje konden we ook een kudde buffels spotten die zich tegoed deden aan een verkoelend bad.

In het park waren ook enkele stopplaatsen, waar men veilig kon uitstappen. Je moest dan wel opletten voor de aapjes.

Ter hoogte van Lower Sabie mochten zelfs een krokodil en diverse nijlpaarden niet ontbreken. Echt niet te doen als je die dieren in hun natuurlijke omgeving tegenkomt.

De temperatuur was ondertussen opgelopen tot een 38 graden. 

We waren nog steeds op zoek om het lijstje van de big 5 te vervolledigen. Tessa had ook een boekje gekocht waar ze de dieren die we tegenkwamen kon aankruisen.

Vlakbij onze laatste overnachtingsplaats in het Krugerpark werden we opmerkzaam gemaakt op een leeuw die iets verder onder een boom lag.  Hij verplaatste zich en dit liet een kudde zebra's en gnoe's niet koud. Die kozen de veilige uitweg.  De leeuw werd goed in de gaten gehouden, jammer genoeg was het iets te ver.

Crocodile Bridge camp bleek aan de grens van het Krugerpark te liggen. Dit betekent ook het einde van ons avontuur in dit prachtige natuurpark. 

Ons huisje was weer in de vorm van een hutje met als directe buren een wrattenzwijn en kindjes, enkele aapjes en een impalaatje.

Morgen is het richting de Drakenbergen. Het klinkt veelbelovend, maar het zal een lange rit worden..... 

Eten werd gedaan iets buiten het park, in Komatipoort. Daar viel het op dat het vooral een zwarte bevolking was en druk en chaotisch, wat voor ons een eerder beklemmend gevoel gaf. We dienden ook op tijd terug te zijn in het park, want dat sluit vrij vroeg. Maar het lukte vrij aardig. 's Avonds probeerden we buiten wat spelletjes te spelen, maar de muggen waren te talrijk aanwezig ......