The journey

Iets voor 18.oo uur kwam onze chauffeur ons oppikken. Koffers in de auto en weg richting Brussel. Ter hoogte van Groot-Bijgaarden was er natuurlijk een ongeval gebeurd dus file vorming, hopelijk zouden we aan de andere kant van de wereldbol daar minder last van hebben. Met een dik half uur vertraging bereikten we de check-in. Het was vrij rustig. Veel corona controles waren er niet te zien. Hier en daar een mondmasker maar dat was het dan ook. Ook daar liepen we vertraging op. Ergens een bug in het computersysteem. Langzaam tikte de tijd verder. Bij de controle van de handbagage dienden we weer wat langer te wachten.  De gesofisticeerde federale meetapparatuur had sporen van drugs gesnoven op Tessa en mij en de handbagage van Trees en mij. Ja, zware jongens uit Sleidinge hé. 

Omstreeks 20.45 uur konden we boarden. Geen waterboarden voor alle duidelijkheid. We werden vriendelijk opgevangen en zaten vooraan in het vliegtuig. Het vliegtuig startte op tijd. Klaar voor een tocht over Italië, Griekenland en Egypte richting Addis Abeba. Onderweg werden we verrast op een vrij ruime maaltijd die eigenlijk nog lekker smaakte ook. Rond 23 uur gingen de lichten uit. Een goede houding vinden was niet gemakkelijk. Ergens toch een goede drie uur letterlijk en figuurlijk in dromenland geweest. Om drie uur werden we gewekt voor de voorziene landing in Ethiopië om 6.30 uur lokale tijd, twee uur voor op België. Al benieuwd naar de gangbare zaken ginder. 

De overstap in Addis Abeba ging vrij vlot. Veel vliegtuigen,  wel wat meer chaos dan dat we gewoon zijn. Het viel wel op dat er hier wel nog een voorraad mondmaskers was en in alle kleuren beschikbaar. 

Rond 9 uur konden we instappen om om 09.40 uur te vertrekken.

De vlucht op zich was ok, af en toe eens knikkebollen en reikhalzend uitkijken naar het moment van landing.

Na de landing en op het moment dat we recht stonden en probeerden uit te stappen, werden we tegengehouden. Iedereen diende opnieuw zijn plaatsen in te nemen en van ieder werd de temperatuur gecontroleerd.
Een persoon diende toch de thermometerjuf te vergezellen, maar het bleek vals alarm te zijn. Dan toch vlot van het vliegtuig geraakt, de koffers waren er vlug en de paspoortcontrole ging ook vlot.
Iets verder bij Hertz onze auto afgehaald, een Opel  Niet de RAV4 de we eigenlijk besteld hadden, maar dit ging ook. 
Het links rijden was nu toch niet zo evident. Je moest het koppeke erbij houden en de kijktechniek aanpassen. Zeker niet als je direct met het verkeer in Johannesburg geconfronteerd wordt.
Onze eerste bestemming was de IRENE VILLAGE MALL, waar we hadden afgesproken met Stephanie. Ook hier geldt het gezegd : de camino provides.                                                   

Het was een leuke ontmoeting met mijn zuidafrikaanse peregrina. We werden echt in de watten gelegd. We werden door de mall gegidst, kregen door haar gebakken koekjes (drie grote dozen), een ruime portie Biltong (gedroogd vlees) en droge worst. We mochten ook gebruik maken van haar wifi dongle, wat zeker nog van pas zal komen. 

Na iets gedronken te hebben, kregen we een rondleiding in het shopping center. Veel shoppen zat er niet in, we waren niet echt fris na onze vluchten.

Het was ondertussen 17 uur geworden en we moesten nog een dikke 240 km afleggen, dus na enkele caminoplannen namen we afscheid. 

We namen de autosnelweg richting Dullstroom. Daar in het verkeer zie je nogal toestanden, de specialisten ladingzekerheid zouden zich nogal kunnen uitleven.
Ondertussen werd het ook donker, de raadgeving "rij niet in het donker" moesten we al op dag 1 in de wind slaan.

Mijn gpske bracht ons feilloos op onze bestemming. The Old Transvaal Inn,....... één klein probleem, het was dicht, geen mens te bespeuren. Ook niemand telefonisch bereikbaar.
Vlug een stukje teruggekeerd om iets te drinken en navraag te doen. De patron aldaar wou ons helpen, dus om hem tevreden te stellen, toch ook maar een kleine maaltijd genuttigd, ondertussen nam hij contact op en we moesten een straatje eerder inrijden, waar we dan onze eerste overnachting vonden. Karig en rudimentair te noemen, maar we waren uitgeput door de lange reis, een verkwikkende slaap zou ons deugd doen.