Escape from Capetown

De woensdagavond zijn we dus nog kunnen vertrekken naar Johannesburg. De laatste vlucht van Cape Town tot Johannesburg en met laatste bedoel ik dan ook laatste, er zouden geen vluchten meer volgen door de lockdown.

De vlucht had wat vertraging, dus alvast ook ons verblijf op de hoogte gebracht.

De vlucht op zich verliep vlot en eigenlijk voor het voorziene uur waren we in Johannesburg. In de luchthaven konden we iets later met een pendelbusje naar ons verblijf voor die nacht. Gelukkig was het enkel een noodverblijf, de vergeelde verf, het groen sanitair, de properheid, had te wensen over.  Maar goed, het was overmacht. 's Morgens bij het ontbijt zaten er ook wat teveel mensen bijeen, wat een tekort aan koffie, brood, etc .. meebracht. 

Onze vlucht vertrok maar om 14.00 uur, we besloten toch maar om het busje te nemen om 10 uur. Gelukkig maar, op de luchthaven stonden ellenlange wachtrijen, die allemaal met dezelfde maatschappij vlogen. Na bijna twee uur aanschuiven om de bagage af te geven (met dank aan enkele niet nader genoemde personages die met blijkbaar niks in orde waren) konden we verder voorbij de paspoortcontrole. De tijd tikte snel verder en het was op de duur rushen om te boarden. De vlucht naar Addis Abeba zat goed vol. Met wat vertraging (de mazoutleverancier had er blijkbaar geen zin meer in) konden we vertrekken. Op de luchthaven hadden we ook een buff gekocht om toch een beetje bescherming te hebben. Mondmaskers waren niet meer te koop of nergens te krijgen.

In Addis Abeba was het ook vrij druk. Er liepen veel Chinezen rond in volledige witte pakken met beschermbrillen, handschoenen en maskers.

Voor ons vlucht naar Brussel en Manchester waren ze er geruster in, weinig maskers en social distancing was ook niet nodig. Raad en richtlijnen volgen kan zo moeilijk zijn.

De vlucht vertrok iets later dan gepland, maar om 06.45 uur in Brussel konden we het vliegtuig verlaten. Ook hier was alles verlaten. We kregen wel duidelijke instructies om afstand te houden. Gelukkig was onze chauffeur ter plaatse om ons naar huis te voeren. We kregen de instructies om in quarantaine te gaan voor twee weken.

We hadden de Belgische autosnelwegen toch iets rustiger verwacht.

Eer we in Evergem waren stuurde ik mijn zuster een berichtje dat we gingen passeren en ja hoor, ze stond buiten, jammer genoeg door de getinte ruiten zag ze ons niet goed, maar het deed deugd haar terug te zien.

Dus dit is het einde van ons Zuid-Afrika avontuur. Het was een prachtige roadtrip, maar ook een bewogen reis, door het virus maar ook door het familiaal drama dat ons overkwam.

We zijn terug in België, ten tijde van het Coronavirus, ........