Swellendam

Verleden nacht werd ik gewekt door verscheidene diertjes, klein of groot, die rond de tent liepen. Door het gaas van het raam kon ik stapjes horen, maar in het pikkedonker kon ik de dieren niet zien. Jammer en ze opschrikken met een zaklamp vond ik ook zo drastisch.

We dienden zelf ons ontbijtje in elkaar te steken, eieren, spek, worstjes en toast passeerden de revue.

Vlug alles inpakken en uitchecken. Aan de poort werden we opgepikt om het struisvogelleven van nabij te volgen.

Met een busje werden we naar de plaats gebracht waar de eieren werden uitgebroed. Eigenlijk enorme broeikasten.  Die konden we enkel betreden, gekleed met onze nieuwe aangemeten garderobe, een plastic overgooier, latex handschoentjes en overschoentjes. Binnen kregen we een struisvogelei in onze handen, we mochten er zelfs opstaan, die zouden blijkbaar een gewicht van 220 kg kunnen verdragen.

 Binnen werden de eieren dan uitgebroed. Jammer genoeg was er geen enkel baby struisvogeltje aan het uitpikken.

Vervolgens reden we naar een struisvogelboerderij waar talrijke volwassen dieren liepen. Heel nieuwsgierig kwamen ze op ons afgelopen, leuke beestjes.

Dan gingen we dan naar de plaats waar ze opgroeiden. We zagen er van 4 maanden die toch al uit de kluiten gewassen waren. Die waren wel wat schuwer.

Van daaruit werden we terug naar onze auto gebracht. Tot zover ons Oudtshoornverhaal.

We verlieten het stadje via de Route 62, te vergelijken met de route 66 in de States. Het landschap werd dorrer en kreeg een rode kleur. We werden omringd door roodbruine rotsen. De zwarte asfalt slingerde zich erdoor heen. Prachtig om te zien.

We maakten een pitstop aan Ronnie's Sex Shop, te vergelijken met onze vroegere de Reisduif. Veel die er langs komen maar eigenlijk weinig te zien. Maar goed, het staat in de reisgidsen vermeld en we zijn er geweest.

Zo reden we verder en verlieten in Barrydale de route 62, richting Swellendam.

De omgeving werd terug groener en frisser. De gebouwen witter en af en toe werd de horizon gebroken door een spitse kerktoren. Deze waren overigens ook allemaal gesloten.

Swellendam is een heel mooi stadje of eerder dorpje, met witte gebouwen in de Oud-Nederlandse stijl. Ons verblijf Aan de Oever is gewoon prachtig, we kregen, dankzij de vele annulaties een volledig huis voor ons alleen. Echt een topper.

Het enige probleem dankzij Covid19 was om een plaats te vinden om iets te eten, er was gelukkig nog één restaurant open. The Republic of Swellendam. Hier ook een charmante en heel vriendelijke bediening. De streek heeft heel wat te bieden, maar voor ons weer beperkt tot één nacht.

Morgen rijden we dan verder naar Hermanus, wie weet kunnen we ergens een walvisje zien .....