Oudtshoorn

Na een interessante avond vol gesprekken met onze Engelse gastheer, inclusief het beluisteren van zijn geliefde Pink Floyd muziek, stonden we vrij vroeg op. Eigenlijk een beetje te vroeg want our host was not ready to serve the breakfast yet. Maar goed, dit lukte even later toch en na nog enkele tips reden we hek uit op weg naar Oudtshoorn. 

Het eerste gedeelte van de route was vrij teleurstellend. Mooie banen en omgeving, dat wel, maar vrij druk, Belgisch aanvoelend verkeer, met uitzondering van het links rijden dan.

Ter hoogte van Mosselbay splitste de weg en konden we de drukte verlaten de bergen in en konden we kronkelend de andere zijde van de bergketen bereiken. Het landschap was volledig anders, we hadden de Kleine Karoo bereikt, gekend deze tijd voor zijn droogte. De rode grond, de  blauwe lucht en de bergen in de verte gaven dit alles een perfecte mengeling. 

De temperatuur ging ook de hoogte in, deze combinatie, het woestijnachtige karakter en de zwarte asfalt deden ons aan de Far West denken.

Vrij vlug bereikten we Oudtshoorn. We informeerden eens en ook daar gingen de restaurants 's avonds om 18 uur gesloten zijn.

Het was even zoeken naar Africamps, maar we konden toch even later de onverharde toegangsweg oprijden. Het kamp zelf was niet te zien vanop de weg.  Na enkele bochtjes zagen we de glamping tenten opduiken. 

Op de receptie hadden ze gezorgd voor de nodige ingrediënten om een avondmaal en een ontbijt te bereiden.

Het uitzicht was fenomenaal. Geen huizen, geen mens te zien. Enkel een soort reebok die passeerde.

Ondertussen was het hier bijna 3 uur, 2 uur in Belgie. Er stond ons nog een zware noot te kraken. Het afscheid van Joeri. We kregen de kans dit mee te volgen via videochat. Een mooie dienst, die de liefde en de familieband nog maar eens bevestigde. Ieder in eigen gedachten bleven we ter plaatse.

Van de Belgische ambassade in Zuid-Afrika kregen we ook een mail om te vragen hoe onze reisroute was en wat onze vluchten waren. Volgens mij was er nog geen reden tot paniek...... maar ik ben wel  blij dat we ons toch vooraf geregistreerd hadden.

Tegen de avond was het tijd om onze menu samen te stellen, die eerder exotisch te noemen was : een soort reebok-sate, een struisvogelsteak en nog wat andere bereidingen. De braai ging niet zo vlot ... te veel wind...... dus werd de pan maar bovengehaald.

Het koelde ook redelijk goed af buiten. Er was nog altijd een vrij harde wind die kil aanvoelde. 

Morgen gaan we eens kijken hoe het leven op een struisvogelfarm is gesteld.......