The final

Ik weet het, ik val in herhaling, maar weer na een stevig ontbijt, diende ik een stukje terug te keren naar de Dijk om de laatste kilometers naar Nijmegen af te leggen. Het had in de nacht geregend, maar nu was het droog. Het landschap was hetzelfde als gisteren met die uitzondering dat de Sint Stevenskerk aan de horizon zichtbaar werd. 

Ik wandelde alleen en heb geen andere pelgrims gezien.

Iets voor 12  uur wandelde ik de kerk binnen. 

De koster gaf me  de ontbrekende vogelringetjes, wat nog meeviel, slechts één ontbrak, en het ringetje van de kerk zelf. Nog een officiële stempel in het boekje zorgde voor de afsluiting van het geheel.

Ik vond dat ik een koffie en een stukje gebak verdiend had en nam plaats op de markt met zicht op Marike. Het was zonnig en zalig buiten zitten, in tegenstelling tot thuis.

Nog een paar kilometer naar de auto en daar ging het toen mis, de autobatterij was plat, er moet ergens een lichtje blijven branden zijn. In gang duwen ging niet, startkabels had niemand bij, dus was ik genoodzaakt een depannage dienst te bellen (en te betalen), maar goed, het probleem werd opgelost en we konden huiswaarts rijden, weer rijker door een fantastische wandelervaring en pelgrimstocht met mooie herinneringen aan de natuur, medepelgrims en de mooie verblijfplaatsen. Zelfs de Buen Camino was erbij inclusief het uitwisselen van ervaringen.

Met een beetje trots op de prestatie hadden mijn voetjes me 140 km gedragen door natuurgebieden, door bossen en wouden, over de heide en vennen, vergezeld van de talrijke vogels, schapen en koeien en in gedachten gesterkt door degene die me dierbaar zijn.

"Pilgrim, strive with whatever it takes to realize your ideals."

Ultreia !!!!